Michigan Üniversitesinden Profesör Jianzhi “George” Zhang, gerçekleştirdiği yeni çalışma ile birlikte uzun vakittir tartışılan “Doğal seçilim neden eş cinsellikle bağlı genleri elimine etmiyor?” sorusuna yanıt vermiş olabilir. 450 bin kişinin genetik bilgileri ile yapılan çalışmaya nazaran biseksüel genlere sahip heteroseksüel erkekler daha çok çocuk sahibi oluyor.
Biseksüellikle ilgili genler tespit edildi
Tarihte birinci kez biseksüellikle ilgili olan genetik varyasyonlar ortaya çıkarıldı. Bilim insanları, bu varyantların heteroseksüel erkeklerde bulunması durumunda risk alma ve daha çok çocuk yapma üzerinde tesirli olduğunu ortaya çıkardı.Birleşik Krallık Biyolojik Bankasındayer alan ve 450 bin bireye ilişkin genetik bilgiler üzerinde yapılan çalışma bu durumu ortaya koydu.
İlk olarak 2019 yılında bir seminerde yayımlanan bildiri üzerine geliştirilen çalışmada genetik etmenlerin etkili olabildiğini söylese de çevresel etmenlerin daha kıymetli olduğunu tabir etti. Zhang ayrıyeten geçmişte tüm eş cinsel davranışların tıpkı biçimde değerlendirildiğini fakat eş cinselliğin daha çok bir spektrum olduğunu söyledi. Zhang ve araştırmanın öbür muharriri Silang Song, birebir cinse ilgi duymayı ve biseksüel eğilimleri ortaya çıkaran genlerin farklı olduğunu gösterdi.
Doğanın karmaşık dengesi
Araştırmaya göre BSB (Biseksüel davranışlar) ilgili alleller olarak isimlendirilen genleri taşıyan heteroseksüel erkeklerin daha fazla çocuk sahibi olmaları daha mümkün. Böylelikle bu geni de sonraki kuşaklara aktarabiliyorlar. Bu şahısların üreme avantajının olduğunu öne süren muharrirler, böylelikle bu yönelimlerin varlığına devam edebildiğini söylüyor.
Çalışmaya nazaran risk alma davranışının yüksek olması, bu allelleri taşıyan erkeklerin daha çok korunmadan cinsel birliktelik yaşamalarını tetikliyor. Bu da daha fazla çocuklarının olmasıyla sonuçlanıyor. Ayrıyeten bu şahısların daha çok sayıda partnerleri oluyor. Tıpkı cinse ilgi duymayı tetikleyen genleri taşıyan heteroseksüel erkeklerin ise daha az çocuğu olduğu ortaya çıkıyor.
Araştırma Science Advances’ta yayımlandı.