“Exorcist (Şeytan)”, “Anabelle”, “The Conjuring (Korku Seansı)” üzere sinemaları birçoğumuz izlemişizdir. Hepsinin ortak özelliklerinden biri, içine şeytan giren beşerler ve şeytan çıkarma ayinleri. Evet, sinemalarda bunları izlemeye alışığız. Pekala ya gerçek hayatta?
Belli bir kesim ortasında yaygın olan cin yahut şeytan tarafından ele geçirilme ya da cin/şeytan çıkarma ritüellerinin bilinmeyen yüzü olan ruhsal ve zihinsel bir dizi durum var. Öğrenmeye hazırsanız başlayalım.
Psikolojik problemleri olan beşerler, bilhassa eski periyotlardaki Hristiyanlıkta, içlerine şeytan girmesiyle bağdaştırılabiliyordu.
Hâl bu türlü olunca daima dinî ritüeller yapılıyordu ve etraflarında dinî semboller oluyordu. Tüm bu dehşetle geçen ritüellerin bir müddet sonra halüsinasyonları tetiklemesi çok olağan.
Örneğin önemli ruhsal meseleleriniz olduğunu düşünün. Esasen daima stresli ve dertlisiniz. Üstüne bir de saatler boyunca sizi daha çok gerecek şeyler yapılıyor. Bir müddet sonra haç görünce bile ondan tetiklenmeniz, gözünüze farklı gelmesi ya da halüsinasyonlara yol açması oldukça doğal.
Şeytan/cin çıkarma ritüellerinde gördüğümüz insanların büyük bir çoğunluğunun zihinsel ve ruhsal sorunları var.
Temporal lobdaki nöronların denetimsizce hareketi nedeniyle bedenin titreyip kasılmasına sebep olan temporal lob epilepsisi; hastaların nöbetler ortası periyodunda pek çok bilişsel, duygusal ve davranışsal sorun yaşamasına sebep olabiliyor.
O sinemalarda ya da görüntülerde gördüğümüz ritüellerdeki kelamda içine cin ya da şeytan kaçmış insanların geçirdiği krizin epilepsi/sara krizi ile ne kadar benzerlik gösterdiğini fark etmişsinizdir. Fark etmediyseniz bile artık düşününce hak vereceksiniz.
Çoklu kişilik bozukluğu, “içine cin/şeytan kaçmış” olarak yorumlanabiliyor.
Dissosiyatif kimlik bozukluğu olarak da bilinen çoklu kişilik bozukluğu, çoklukla bir panik atak ya da travma sonrasında beynin otomatik olarak kendini muhafaza altına almak emeliyle ortaya çıkar. Şahısların iki ya da ikiden fazla ve birbirinden bağımsız kişilikleri vardır. Bu kişilikler, hastanın davranışlarını denetim edebilir ve “Lucifer” ya da “kötücül ruh” olabilir. Hasta, beyinde şekillenen birtakım olguları kendi dışında olmuş şeyler üzere görür.
Farklı kültürlerde şeytan tarafından ele geçirilme yahut cin çarpması olarak tanımlanabilir. Zira çoklu kişilik bozukluğuna sahip bireyler, hastalıkları ilerledikçe bedenlerini ve hislerini denetim etmekte zorlanırlar. Ayrıca şuur, bellek, algının bozulması; halüsinasyonlara yol açar ve kişi bir mühlet sonra gerçek olanla olmayanı ayırt edemeyebilir.
Hastalar, hipnotize oluyor.
Ritmik bir formda okunan dualar, ilahiler, hareketler; hastaları bir nevi hipnoza sokabiliyor. Daha evvel cemaatlerde tıpkı şeyi tekrarlayarak kendinden geçen onlarca insanın imgelerine denk gelmişsinizdir. Güya içlerine bir şey girmiş ve transa geçmişler üzere görünürler değil mi? Yarattıkları his yoğunluğunun içinde bir de ritmik ses tekrarları işin içine girince ve herkes tıpkı anda birebir şeyi yapınca öbür ne olabilir ki?
İşte kimi cin/şeytan çıkarma ayinlerinde de hastaya bazen saatler boyunca birebir duaları okuyorlar, aynı sözleri söylüyorlar, birebir hareketleri yapıyorlar. Hatta bedenlerini bağlayıp güya şeytana yaptıklarını düşünerek çeşitli objelerle canlarını yakabiliyorlar. İşte o sırada yatan kişinin hissettiği tüm o gerilim ve hipnoz, kendilerinin dışında davranmalarına sebep olabiliyor.
“Şeytan/cin musallatı” üzere durumlara inanan insanların çoklukla sosyokültürel, eğitimsel ve ekonomik olarak düşük statülerde bulunduğunu unutmamak gerek.
Elbette bunu aşikâr bir statüdeki insanları aşağılamak için söylemiyoruz. Örneğin zenginlerin bir kısmı da aile dizilimi, retro, astroloji cart curt zırvalarına inanıyor. Emsal bir biçimde, yoksul ve eğitim düzeyi düşük insanların bir kısmı; tıbbı ve bilimi tercih etmek yerine şeytan/cin çıkarma ritüellerine başvuruyor. Ya da gittikleri devlet hastanelerinde tabipler tarafından ciddiye alınmıyorlar veya azamî beş dakika süren verimsiz muayenelerden bir sonuç alamıyorlar.
Ne yazık ki bu çaresiz beşerler, kendilerini “hacı/hoca” diye tanıtan insanların sömürü nesnesi hâline geliyor. Kapalı kapılar gerisinde “cin/şeytan çıkarma” ismi altında tecavüzler mi dersiniz, pedofili hadiseleri mı… Bunların hepsinin örneklerini daha evvel çokça sefer gördük.
“Şeytan tarafından ele geçirilme” fenomeninin ruhsal seviyede incelenmesi Freud’a kadar uzanıyor.
Freud, “içine şeytan kaçmış” olarak nitelendirilen insanların, bastırdıkları dürtülerinin açığa çıktığını düşünüyordu. “Ele geçirilme”, histeriydi. Daha sonra yapılan araştırmalarda birtakım bilim insanları, olayların nahoş hayat durumundan kaçmalarına müsaade veren ve zorla içine giren bir şeytana kabahat atarak suçluluğun azaltılmasını sağlayan özellikler gösterdiğini belirtti.
Sonrasında ise ele geçirilme hadiseleri, obje ilgileri teorisine nazaran yorumlandı. Ebeveynlerden birinin yahut ikisinin birleşiminin içe yansıtılması yahut hayal edilmesiyle ortaya çıkan nesneler, “şeytani” olarak deneyim edilebilirdi.
Hastalar bu ayinlerden sonra hakikaten de güzelleşebilir.
Hayır, cin/şeytan çıkarma ayinlerinin akabinde insanların güya içine giren varlıklar kaçmıyor. Fakat hasta kendini o ayine o kadar inandırıyor ki, insanların ona yardım etme çabasıyla iyi hissedince bir nevi plasebo etkisi yaşıyor ve ayinden sonra düzgünleşme gösterebiliyor.
Özetleyecek olursak, zihinsel ve ruhsal rahatsızlıklar ekseriyetle şeytana ya da cine yükleniyor ve bilimden ırak prosedürlere başvuruluyor. Bu teknikler ile kişinin ruhsal ve mental durumu bir ortaya gelince ortaya “cin/şeytan çıkarma” olarak isimlendirilen farklı ritüeller çıkıyor. Bir gün çağdaş tıbbın herkes tarafından ulaşılabilir olması dileğiyle.
Yetmedi mi? Aşağıdaki içeriklerimize de göz atın!