Altın ve gümüş tozunu günümüzde bir “zenginlik” göstergesi (kimileri için görgüsüzlük) olarak pek çok kişinin yemeğinde görmek artık normalimiz oldu. Bilhassa gözümüze gözümüze sokulan altın tozları, artık gücün ve itibarın simgesi olarak da algılanıyor.
Peki bu metalleri yemek, sıhhatimiz için ziyanlı mıdır ve bedenimizde nasıl bir tesir yaratır? Bu soruların yanıtını bulmak için nasıl inançlı hâle getirildiğini incelememiz gerek.
Bu kıymetli madenler yalnızca günümüzde değil geçmişte de zenginliğin, gücün ve itibarın bir sembolü olarak görülüyordu.
Altın tüketiminin, eski Çin, Japon ve Mısır geleneklerinde de kullanıldığına dair uzunca bir geçmişi var. Özellikle Antik Roma’nın “altın” çağında saray halkı ve şatafatlı elitistler tarafından kullanılan bu metal, yemeklerde neredeyse vazgeçilmez bir modül hâline gelmişti.
Peki, yemek için inançlı hâle nasıl getiriliyor?
Bu elementler, yemek için kullanılmadan evvel, çok ince bir biçimde dövülerek yaprak hâline getirilir. Bu yapraklar da genellikle 0.1 mikron kalınlığındadır, yani bir insan saçının yaklaşık 1000’de biri kadardır.
Bu sayede altın ve gümüş yapraklar, çiğnemeye yahut sindirmeye gerek kalmadan kolaylıkla yutulabilir. Ağızda eriyip gidiyor desek yanılmış olmayız.
Yani yapraklar, yemek için inançlı olmaları için saflaştırılıyor. Altın yapraklar, ekseriyetle 22 yahut 24 ayardan yapılır, yani %91.6 yahut %99.9 oranında saf altındır.
Gümüş yapraklar ise genellikle %99.9 oranında saf gümüştür. Bu formülle, vücuda ziyanlı olabilecek diğer metallerden arındırılmış olur.
Bu metaller, bedene girdikten sonra herhangi bir kimyasal tepkiye girmez yahut emilmez.
Altın ve gümüş yemek için kullanıldığında, bedene girdikten sonra herhangi bir kimyasal tepkiye girmez yahut emilmez zira beden sıvılarıyla yahut mide asidiyle yansımaya girmeyen, yani inert olan elementlerdir. Bu nedenle, bedende birikmez yahut toksik tesir yaratmaz.
Bu metaller bedene girdikten sonra, sindirim sistemi boyunca hareket eder ve dışkı yoluyla atılır. Bu süreç, çoklukla 24 saat içinde tamamlanır ve bedende kalıcı bir tesir yaratmaz, sadece dışkınızı biraz süsleme misyonu görür.
Yemek için kullanıldığında, sıhhate yararlı yahut ziyanlı bir tesirinin olmadığı görülmüş.
Bu metaller, bedende rastgele bir kimyasal tepkiye girmediği ve emilmediği için sağlığı güzelleştiren yahut bozan bir rol oynamaz. Yani anlayacağınız, tek maksatları yiyecek yahut içeceğe estetik bir görünüm kazandırmaktır.
Ancak kimi insanların altın yahut gümüşe alerjisi olabilir. Genelde kendini ciltte kızarıklık, kaşıntı yahut döküntüyle gösteren alerji, kimi beşerler için hayati değer taşıyabilir. O yüzden bu usul metal tozlarını yemeden evvel alerjinizin olup olmadığını öğrenmeniz kritik bir değer taşıyor.
Daha evvel de zenginlerin birbirinden değişik zevklerini bahis aldığımız bir içerik yapmıştık:
Evet kıymetli okuyucularımız, sizi bilemem lakin bendeniz editörünüz olarak bilhassa sabahları Türk kahvemde altın tozu olmadan ayılamam (lütfen soruşturma açmayın).